Domofon analogowy
Domofon montowany w starych blokach był prostym systemem, który łączył mieszkańców z wejściem do budynku. Metalowa obudowa, charakterystyczny dźwięk i duże przyciski sprawiały, że stał się nieodłącznym elementem codzienności. W latach 90. był standardem w większości polskich klatek schodowych.
Nowy znak osiedlowego luksusu
Domofon w latach 90. nie był jeszcze standardem w każdym bloku. Kiedy wreszcie montowano go na klatce, mieszkańcy mieli poczucie, że wkraczają w nowoczesność. Metalowa puszka z przyciskami i charakterystycznym „bzyczeniem” zastępowała stare zwyczaje pukania do drzwi czy krzyczenia przez okno. Było to narzędzie praktyczne, ale też element, który zmienił codzienne życie osiedlowych wspólnot.
Magiczne hasło "To ja"
Rozmowy przez domofon rzadko były wyraźne. Trzaski, szumy i metaliczny pogłos sprawiały, że większość dzieci i dorosłych nie podawała imienia, tylko wypowiadała magiczne „to ja”. I co ciekawe – to naprawdę działało! Każdy wiedział, kto stoi za drzwiami. Domofon nie tylko otwierał drzwi, ale i tworzył osiedlową kulturę krótkich, zabawnych rozmów, które dziś brzmią jak anegdoty.
Psikusy, które znało każde dziecko
Dla najmłodszych domofon szybko stał się też narzędziem do zabawy. Dzwonienie po kolei do przypadkowych mieszkań i uciekanie zanim ktoś podniósł słuchawkę było zabawą, którą trudno zapomnieć. Bywało też, że dzieciaki prowadziły przez niego rozmowy „na niby”, udając policję, listonoszy czy znajomych sąsiadów. Ten rodzaj żartów, choć potrafił zirytować lokatorów, w tamtych czasach wpisywał się w codzienność osiedlowego życia.
Kiedy domofonu nie było
Nie każdy blok miał to udogodnienie i wtedy radzono sobie inaczej. Najczęściej po prostu stawało się pod klatką i głośno wołało znajomego – bo nikomu nie chciało się wspinać na czwarte piętro, żeby zapukać osobiście. Czasami całe podwórko wiedziało, że ktoś właśnie przyszedł „po kolegę”, bo echo niosło wołanie po całym osiedlu. Te sceny, dziś wydające się zabawne, były nieodłącznym elementem dzieciństwa w latach 90.
Dane techniczne
Typ produktu |
Domofon |
|---|---|
Budowa |
Panel zewnętrzny przy drzwiach + unifon w mieszkaniu |
Materiał |
Plastik lub metal (panel), słuchawka z przewodem spiralnym |
Funkcje |
Rozmowa głosowa między lokatorem a osobą przy drzwiach, otwieranie drzwi przyciskiem w unifonie |
Zasilanie |
Sieciowe niskonapięciowe (zasilacz centralny w budynku) |
Wygląd |
Prosta obudowa, najczęściej w kolorze białym lub beżowym (unifon) i metalowa kaseta z przyciskami (na klatce schodowej) |
Przeznaczenie |
Kontrola dostępu do budynków mieszkalnych i użytkowych |
Pozostałe Legendy
Bestsellery
